Kuşlarım Vuruldu

Kuşlar mıydı, ben miydim ölen gerçekten
Yoruldum her sabah yeni bir kuşu yitirmekten…

Kuşlarım vuruldu kurak bir nehirle kaldım.
Alacakaranlıkta bu yetim şarkısıyla
döndüm dolaştım kendime vardım.
Dağlarım kurşunlandı, ayazlarda yıkandım.
Kuşlarım vuruldu çoktan kimsesiz kaldım...

Kuşlarım vuruldu, ömrüm paslandı, geçen yılları andım
ki rüzgârlar kadar çok karşılandım, çok uğurlandım…
Hızla dökerken yapraklarını kalbim,
gidip bir şarkının notasında saklandım.
Ama kuşlarım…
Kuşlarım vuruldu çoktan kimsesiz kaldım...

Kuşlarım vuruldu, kalbim dağlandı, o ah aşklara yandım.
Yas tutan şu dünyanın kalabalığında
gelenler gittiler gölgemle kaldım.
Çek git yolumdan kalbim artık uslandım!
Ama kuşlarım…
Kuşlarım vuruldu çoktan kimsesiz kaldım…
.

Yılmaz Odabaşı