Karanlık kış günü akşam üstü
Bırak kendini sokaklara,
Git bakalım gittigin kadar!
Freni bozuk kamyonlar gibi
Sevda mı, umut mu, arkadaş mı,
Anılar mı? Nerde...
Ölüm mü? Doğduğun günden beri
Ardından gezer caddelerde
Karanlık kış günü akşam üstü
Bir gülüş mü? Sıcak,
Dükkanların ışığı mı? Tramvaylar mı?
Geçen kıvılcımlar saçarak.
Bütün trenleri kaçırdın
Acıklı bir roman gibisin şimdi
İşte milyon insanda, milyon yürek
Senin için çarpar mı biri?
Karanlık kış günü akşam üstü
Dost diye sokaklarda kendini ara,
Sevdalı, kimsesiz sarhoşlar gibi
Sarıl gizlice ağaçlara.
.
Cahit Külebi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder