İstanbul

Camiler hüznün durağı boynu bükük minareler
Yaşayan yabancılığımız ve sürgünlüğümüzdür
Gün batımının kararan sularında

Biz ki prangalara vurulmuşuz zincirlerle dost olmuşuz
Bu tutsak gibi ülkemizde
Ey İstanbul seni ve ruhunu sevdiğimiz için
Zindanlara misafir olmuşuz

İstanbul

Seni görüyorum yine İstanbul
Gözlerimle kucaklar gibi uzaktan
Minare minare, ev ev
Yol, meydan

Geliyor Boğaziçi'nden doğru
Bir iskeleden kalkan vapurun sesi
Mavi sular üstünde yine
Bembeyaz Kızkulesi

İstanbul

Hangi ayazmadan su içsen
Basında kaç batin
Susuzluktan olmuştur

Iriplari cekmeyegor
Boğazda her balığa
Bir orospu gömülmüştür

İstanbul

Bir kapalı çarşı büyür gider
Ben gönlümden başka yerde olamam

Piyano üstüne birkaç söz yani
Aşksız ve müziksiz herşey anlamsız

Şefkatten terlikler sergilenmeli
Bir çocuk yanağı ayaklarında