Zamanın yelesine yükle günün hüznünü,
Bırak alsın götürsün gönülden uzaklara.
Sen sevdâya emanet eyle bütün gününü,
Acısını bal etsin gelecek her bahara.
Kapımı her gün çalsın gurbetin mektupları,
Ben sabırda bulmuşum beklediğim o yârı…
Gün her sabah gönlüme yeni bir kapı açar,
Yığılır üzerime geçmişin çilesiyle.
Her sabah yüreğimden sevdâma bir kuş uçar,
Yeni bir buluşmanın tutuşan hevesiyle.
Bilir misin sevdâlım bekleme çilesini?
Deprem gibi sarsan o kapının ‘tık’ sesini?