NE ÇARE

Ne çare ah, dert olmuş şimdi derman ne çare
Ağlayışı yar bilmişim; ömür harman ne çare
Hasret yola hasrettir, Leyla'dan eser yoktur
Hasret kâinat oldu, bana vuslat yürümek
Ki, yollarda doğmuştum, yollar büyüttü beni

Gül hatırın sorulmazken ey sevgili ne çare-Müsveddelerimi şahit tutmuştur umutlarım-
Ben yola niyetlendim yollar tüketti beni
İçimde sürgün çiçek kan süzerken ne çare
Her nefeste bin perişan dağlara göz bileyen
-Ki bu dağlar Ferhat'tan bile utanmamıştır-
Sensizliğim bağdaş kurup oturmuştur zamana
Ne çare her ölüme evet demekten başka
Ağlasın derim zaman saçını yolsun gece
Yalnızlıkların nabzı vururken nabzımızda
İşlerken yüreğime hasretin kuraklığı
Sana gelen yollarda otlar bitmiş ne çare

Ne çare ah dert olmuş şimdi derman ne çare
Sen asi ol diye gelmiş dağa ferman ne çare
Karı erimiş oysa güvendiğim dağların
Yeniden uyanmışım bir umut sabahına
Sana gelen yollarda biten otlara inat
Kalbim sana yeşerir utanmazken bir bahar
Utanmazken bir bahar, bin sitemle yürürüm
Vefasız bir yağmurun ana rahmine doğru
Bir yola niyetlendim, pir yola niyetlendim
Hasret idi bahanem, yol yürüdü ne çare

ŞABAN ABAK