NUVEYBA

Öfkemin hançerine su ver sen,
Kalkalım bir seher vakti Nüveyba,
İŞgal edilmiŞ topraklarımız üstüne ,
GüneŞ doğmadan önce.

Her taŞın dibine bir yıldız gömmüŞler,
Şu denizden hala kırbaç sesi gelir.
Atlıları en son ne zaman görmüŞtün Nüveyba?
Ne zaman öpmüŞtün ayağını Selahaddin'in.


Kol kırılır yen içinde kalır,
Ya baŞ koparsa Nuveyba?
Bu gövde bir düŞerse yere ya!
Kan tutar dağları, atom santrallerini,
Yeryüzünü ve umutları sel alır.

Geriye andın, aŞkın ve adın kaldı,
Andını çocuklar içti Nuveyba.
AŞkın yüreklere düŞtü,
Adın cellatların kirli elinde,
Filistin askısına dönüŞtü.

Kan akacak bu topraklarda kan,
Kendileri benimkini,
Demirden atları seninkini içecek,
Sabra
Bir can kalkacak.

Ramallah'ta tarlalara çocuk ektik Nüveyba,
TaŞlarıyla Ebabiller dönüŞtü tomurcuğa.
Güz ekinidir bilirsin verirse Mevla,
Yüreklerin buz kestiği bir mevsimin ardından,
Her bir çiçek kesebilir çocuğa.

Sihirbazın çırağını hatırlarsın Nuveyba,
O hendekte hala tüter annelerin Şarkısı.
O gün bu gün hala utanır güneŞ,
Adın ateŞ,andın ateŞ, aŞkın ateŞ.


MUSTAFA İSLAMOğLU


( 1991 )