Kopsun o çürümüş, o sefil vicdan,
Kendine ne yüzle diyorsun insan ?
Hakk'ın divanında yüzü ak olan
Masum bir kula sen mürtekip dedin!
Ne ileri baktın, ne de geriye,
Alçak sıfatını takdın gayriye.
Sardın pırlantayı kokmuş deriye
Kâmile, âkile "bunak tip" dedin!
Huyundur kurusun,ne yapsam heder,
Şekere şap dersin,şapa da şeker.
Bunak biz değilmişiz, senmişsin meğer:
Zır deliye âkil ve edip dedin!
İz'anı kurumuş, nah kafan kalın!
Zakkum ağacıdır budağın, dalın!
Geçmişi bellisin, idraki yalın
Eşeğe tramvay, ite jip dedin.
Burnun büyüdü de geçti ta Kaf'ı,
Sağa sola attın çirkefçe lafı,
Kirlenmiş mi sandın sine-i safı?
Temize pis dedin, sığa dip dedin!
O nasırlı vicdan göğsünde yüktür,
Onda havf-i Hüda yoktur, sönüktür.
Günahın ölçüye sığmaz, büyüktür,
Hem bilmeyip dedin, hem bilip dedin!
Bir can sağlığıdır bundan ötesi,
çıkmaz müfterinin erkekçe sesi,
Namustan aridir sandın herkesi,
Ma'suma satılmıŞ mürtekip dedin,
Günahsız boynuna takıp ip dedin!
HASAN BASRİ çANTAY
( 30.05.1950 )
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder