İlacımı Özün Say

bir akşam sensizliğim eriyip aktı bende
gözlerinin cemresi karanfildir bedende
kirpiklerin kuşattı bütün mevsimlerimi
şimdi varsın; sızın var duranda, yürüyende
kollarım gül kokulu bir baharı sarıyor
acılar ki, önümde diz çöküp yalvarıyor
ayrılık yapayalnız bir ülkedir evrende
hüzün, terk edilmişlik duygusuyla çaresiz
şimdi varsın; hayatım sende, ölümüm sende

şimdi varsın; sokaklar daha bir sıcak bana
nereye git gidersen; orası ocak bana
bazen bir papatyanın beyaz yapraklarından
bazen bir dolunayın çehresinden bak bana
şimdi varsın; ruhumu okşuyor soframda su
ardımda ne yalnızlık, ne de ölüm korkusu
hayatın hiç sönmeyen kandilini yak bana
o eski fırtınalar şimdi sabâ rüzgarı
hüzün benden habersiz, kuşkular ırak bana

ey benim aynalarda gülümseyen çokluğum
nar tadında umutlar taşıyan çocukluğum
gözlerinin ışığı yayıldı mahzenime
ey benim can sarayım, ey benim eşsiz kuğum
asil tebessümünü düşürdün izlerime
müpteladır gemiler benim denizlerime
gülümsedin; kalmadı kederim, burukluğum
çehresinde hâtıran büyüyor bebeklerin
gizemine âşina varlığım ve yokluğum

lügatini yeniden yazıyorum sevdanın
binlerce çiçek açtı kollarımda yorgunluk
gündönümü ruhuma ayarlandı yeniden
bir çerağdır, yanıyor gittiğin her bahçede
şimdi parmaklarının ucundadır baharım
kutlu bir ülke verdin hayatıma özünden
denizlerde sen varsın; ırmaklarda ben varım

yaprak yine hüzünle düştü ayaklarıma
ağaçlardan boşandı hayatımın acısı
anlamadım: Bu gökler benim göklerim değil
bilemedim: Bu toprak canımda akkor gibi
tutuştum hiç kimsenin yanmadığı yerde ben
meğer ömür vermişim bu belalı derde ben
sen geldin; avuçlarım suyla doldu ansızın
sen geldin; evrenimi kuşattı sevda sızın

ders almayı bilmedim yüreğimden; yorgunum
ne sana, ne kendime, ben dünyaya kırgınım
dikenler saplanmıştı çocukluk günlerime
gençliğim bir ejderha pençelerine mahkum
kırk yaşımda, bin yılın ıstırabıyla yandım
uyudum, o bembeyaz ellerinde uyandım
sen geldin; birbirinden ayrıldı renk ve acı
sen geldin; yine vurdu yüzüme aşk utancı

lâyıktır, her lokmayı yedirseler zehirden
lâyıktır, karlı dağlar çökse başıma birden
akıl, sanki içimde bana düşman bir gemi
kahrın karanlığına gömdü şehlâ gölgemi
göremedim; gönlümden ufkuma sızdı keder
en muamma çöllerde ararken yitiğimi
geldin; altın harflerle yazıldı günün adı
geldin; ruhuma meftûn âvâreler ağladı

ders almayı bilmedim hayattan; bir gün ölüm
öğretir o tekrarı olmayan dersi bana
nasıl da uçtu ömrüm renklerin boşluğuna
dal kırıldı; kökleri çürüdü servilerin
duyamadım gövdenin o esrarlı sesini
karayel bir yanımdan esip durdu öteye
sen geldin; yağmur yağdı içime; bahar geldi
sen geldin; yıllar yılı beklediğim yâr geldi

şimdi varsın, yıldızlar bana bakar derinden
bozkırlarda, çöllerde çiçeklenir ellerin
şimdi varsın, gecenin kan akar gözlerinden
ışıldayan çehresi karardı güzellerin
öteyi görmeyenler bilemez, kimle geldin
sen benim kendi ruhum, kendi özümle geldin
şimdi varsın, varımı varlığında sakladın
dayanılmaz yüreğin esrarlı bir bahçedir
şimdi varsın, içimde ebedi konakladın
zariftir bakışların, bal renklidir, incedir
sensizlik geçmişini anıyor; şimdi varsın
burçlarımda lâmbalar yanıyor; şimdi varsın

.

Nurullah Genç