Korkmazdık geceden, silah sesinden
Sular seslenmezdi avucumuzda
Uçardık göklerin penceresinden
Yıldız ülkesine mavi sonsuzda
Gönlümüze henüz gelmemişti güz
Sevgi sürülürdü ekmeğimize
Neş’eyle evcilik oynardık gündüz
Bereket dolardı evlerimize
Ölümü bilmezdik, öldürmeyi de
Yaprak dökmemişti umutlarımız
Gözünü kırpardı gece, ay dede
Mehtabı süslerdi bulutlarımız
Toprağın gözleri millenmemişti
Babamız, “oyuncak” derdi mermiler
Denizler tutuşup küllenmemişti
Balıklara arkadaştı, gemiler
Kurşunlanmaz, öpülürdü alnımız
Çiçekler sevginin işaretiydi
Geçip gitti o mutluluk çağımız
Ruhumuz kederden elbise giydi
NURULLAH GENÇ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder