24 Nisan 2010 Cumartesi

Ben İçin Son net

benim yüzümdür iste, mağrur, kalın, şizofren;
unutmak ve aynayla, aşklarla azalmada;
ben gideli beridir Hilmi yavuz ile ben
bazen burdayız iste, bazen de ürkünç oda
içimize kapanan kapısıyla bu gün de
bir ben'e acılıyor, ah, yıldızlı ve çorak

bir çökelti gibiyim ben kendi belleğimde...


nereden açılırsa orasından akacak
ur mu, ben mi, çıban mi? kötücül, irinli, pis...
bıçak, bisturi, makas beni desin ve yarin
çıkarın ne vardıysa: teslis, teslis ve Teslis...

bana çivilidir, İsa’yla çarmıh neyse;
aşksa bir iç kanama... gül, gülden içeri'yse...

.

Hilmi Yavuz

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder