Dokunmayın parlayayım, olana kadar;
Sakın beyaz elbisemi çıkarmayın!
Bakın gidiyorum doğrudan aşağıya
Bu güzel dünyadan, O muhkem yuvaya.
Orada az biraz sakin dinlenirim,
Sonra o körpe Nazar açılır,
Ak kılıftan kurtulur salınırım,
Kuşağım ve kudretim sıyrılır kalır.
Ve malum yüce kılıklı endamlar,
Onlar karı kocaları sormazlar,
Ve hiçbir urba, onca kırışıklar
Nurlanmış bedene dokunmazlar.
Gerçi gamsız ve çabasız yaşamıştım,
Ama yalnız en acıyı yeterince sezdim.
Kederden hayli çabuk ihtiyarlamıştım-
Hadi beni tekrar ilelebet gençleştirin!
© Çeviri: Musa Aksoy
.
Johann Wolfgang von Goethe
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder