Kocaman yildizlar altinda ufacik dünyamiz,
Ve minnacik bir ``hane'':
Kokar kir çiçekleri gün agarmadan,
Anisiz, uykusuz,
Kokar nane.
Ta öncelerden beri mestolmus herkes,
Bir bakima her sey ``mestane''.
Hayal edilir nazli yar yönlerden,
Ask ile kuslar süzülür,
Degisir gökler sahane.
Farkinda degil gönül,
Sanki hepten divane;
Içimizden, disimizdan
Geçer vakit
Zalim, zalimane !
.
Fazıl Hüsnü Dağlarca
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder