BİZ

Ellerimiz...
Utandı, dualara bile kalkmaya,
Zalimin tepesine inmesi gereken ellerimiz...
Kapandı gözlerimiz sevgiye,
Kapandı, iki damla yaŞ için bile halimize, kendimize.

Omuzlarımız...
Etten örülmüŞ,
Birbirine kenetlenmiŞ duvar gibi olması gereken omuzlarımız.
UzaklaŞtı birbirinden, namaz da bile.
Ayaklarımız sürünür oldu, küçücük bir iyiliğe,
Cihada çağrıldığında,
Bir an bile tereddüt etmeyen ayaklarımız,
Duymaz oldu kulaklarımız, selam vermeye çekinen ağızlardan,
Fısıltıyla çıkan
Allah'ın selamını
Onu bile esirger olduk kardeŞimizden.

Ve yüzlerimiz...
Paramparça olan kalblerimiz gibi,
Hala Şuursuzca secdelere kapanan yüzlerimiz.

Dualarımız...
Dualarda titreyen,
Ve her zaman hayır sözler söyleyen dualarımız vardı.
Öper oldu Ebu Leheb'lerin kuruyası ellerini
Dualarımız vardı içten, yürekten
Zalimlerden merhamet dilenir oldu dualarımız,
Sadece Allah'tan rahmet bekleyen...
Boyunlarımız eğildi insanlar önünde
Allah'a eğilmeyen
Ve bunca isyanımız üzerinde,
Bir tek umudumuz kalsın Rabbimizden.
Affetsin bizleri, bağıŞlasın
Ve yeniden, yeniden güç versin
Müslümanca yaŞamak için.


ABDULLAH TAŞKIRAN