Yine yağmurun hüznü sokaklarda,
Bir mehtapsız geceye ağlar!
Soğuk mezarların ıssızlığında,
Yüreğimde yitip giden aşklar...
Özlediklerim benden uzaklarda,
Uçup gitti bitmez denen yıllar!
Sevdiğim masalların aynasında,
Camlardan süzülür gider hatıralar...
Dışarda durmadan şimşekler çakar,
İçerde ruhumda fırtınalar kopar!
Birden sahne değişir söner ışıklar,
Ve nihayet oyunun son perdesi başlar...
Bir çığlık saplanır gecenin bağrına!
Sanki donup kalır geçmez olur zaman...
İnsan saklanacak bir yer arar boşuna,
Garip hayaletler çıkar karanlıklardan...
Izdırap çeken kaybolmuş ruhlarının
Bitmek bilmeyen o yitik şarkısında,
Bir sevgilinin adını sayıklar durur,
Yaşlı gözlerindeki sonsuz haykırışlar...
.
Abacan Aşkısev Şenkal
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder