28 Mayıs 2010 Cuma

Sevgiliye

Gözlerinde yine o dalgın bakışlar;
Sözlerin kimi zaman beni yaralar,
Kırgın kalbim kederle dolacakken,
O narin ellerin beni oyalar...

Bir sabah yeli gibi serin tenin,
Bir karanlık gece gibi gözlerin.
Bir açılıp, bir solan gonca gibisin;
En çok o huyuna kızar ama
En çok da o huyunu severim...


Gizemli bir masal gibi farklısın,
Küçük bir çocuk gibi tatlısın.
Erişilmez kayalar kadar sarp,
Çoğu zaman hep sen haklısın...

Kimbilir doğacak gün neler getirir?
Neler götürür hiç bilmek istemedim!
Belki de kırmaktan korkup sevmek,
Sevmekten korkup kırmak istemedim...

Nasıl da geçiyor acımasız zaman,
Yetişemeden bitiyor birçok sevgiler!
Ama hatırlaması bile çok güzel,
Birer anı olarak kalsa da o sevgiler...

Ne demiştim bir zamanlar sana;
Aslında hiçbir şey kaybolmaz dünyada!
Sadece değişir, akıp giden hayatta,
Farklı pencerelerden görünür insana...

Seni hep gülerken görmek isterim;
İzin verme gözlerinin buğulanmasına!
Keder benim, mutluluk senin olsun,
Yeter ki, güzel hatıraları unutma!

En son birşeyler söylemek istedim:
Bir sen, bir de dudakların,
Özlenecek uzun geceler boyu!
Bir düşte bana yaşattıkların,
Hiç unutulmayacak seneler boyu...

.

Abacan Aşkısev Şenkal

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder